De anatomie, oftewel het lichaam van je Duitse herder. Het lichaam zit fascinerend in elkaar, het regelt van alles zelf. Maar er kan ook van alles aan mankeren, gelukkig is dat bij de meeste honden (en mensen) niet het geval. Honden vallen onder de categorie zoogdieren, net als mensen zogen zij hun jongen. De anatomie van de zoogdieren komen dan erg overeen. Je kan de zoogdieren weer onderverdelen in bijvoorbeeld honden. Honden zijn van nature carnivoren (vleeseters), dit kan je herkennen aan de slanke buik. Herbivoren (planteneters) hebben een bolle buik omdat zij een veel langer darmstelsel hebben. De voedingsstoffen uit de planten halen is lastiger en duurt hierdoor langer.
Je kan de anatomie van een Duitse herder opdelen in verschillende onderdelen:
- Het uiterlijk van de Duitse herder
- Het skelet van de Duitse herder
- De organen van een Duitse herder
Het uiterlijke kenmerken van de Duitse herder
We richten ons in dit stuk op de bekendste uiterlijke onderdelen van de Duitse herder. Het wordt te lang als we alles gaan benoemen en daarnaast is het niet nodig om als hondenliefhebber dat allemaal te weten. Deze basis kenmerken is meer dan voldoende!
De kop
De ogen van een hond zitten aan de voorkant van de kop. Alle roofdierden hebben hun ogen voorop hun kop zodat ze zich goed kunnen concentreren op hun prooi. De kop is vrij smal en de snuit is spits en altijd zwart van kleur. Ze hebben een grote bek die ver open kan en indrukwekkend sterke kaken. Deze kunnen met gemak hun lichaamsgewicht dragen.
Het voorhoofd is iets oplopend en ze hebben spitse omhoogstaande oren. De oren staan bij de geboorte nog niet overeind. Dit gebeurt tussen de 5-7 maanden. Daarna blijven ze permanent staan.
De romp
Vanaf de kop naar de nek. De nek eindigt bij de schoft. Bij het aangeven van de hoogte van een hond wordt altijd de schoft als uitgangspunt genomen. De schofthoogte van een Duitse herder ligt tussen de 55 – 60 cm.
De rug is loopt recht, soms wat schuin naar beneden, maar heel schuin naar beneden is niet goed. De schuin aflopende rug werd eerder beschouwd als een mooi ideale lichaamsbouw van de Duitse herder waar nu steeds meer vanaf wordt gezien. De aflopende rug zorgt veelal voor Dit heupklachten en andere gewrichtsproblemen.

Het skelet van de Duitse herder
De bottenstructuur van een hond, ook wel skelet genoemd, bestaat bij een hond uit zo een 200 botten. Bij iedere hond is dit hetzelfde alleen de grote van de botten verschillen, met uitzondering op de staart. Bij de geboorte van een pup heeft hij al deze 200 botjes en niet zoals bij mensen die als baby meer botten hebben dan op volwassen leeftijd.
De meeste problemen bij het skelet van de Duitse herder bevindt zich in de heupen oftewel de bekken van de hond. Mede door de aflopende rug is heupdysplasie een voor voorkomend probleem bij de Duitse herders.

De organen van je Duitse herder
De organen van een Duitse herder bestaan uit:

Verteringsstelsel van de Duitse herder
De anatomie van de Duitse herder bevat het verteringstel dat bestaat uit: De slokdarm, maag, dunne darm, dikke darm en anus.
Door de slokdarm gaat het voedsel naar de maag. Van de maag gaat het voedsel naar darmstelsel. Een hond is een carnivoor (vleeseter) en heeft dus een kort darmstelsel. In het darmstelsel worden de meeste voedingsstoffen opgenomen en wordt vocht onttrokken dat vervolgens naar de blaas gaat. De rest gaat via de anus naar buiten. Het vocht gaat van de blaas naar de urinebuis naar buiten.
Het hart van de Duitse herder klopt tussen de 60 en 100 keer per minuut. Het hart zorgt ervoor dat het bloed wordt rondgepompd van de kop tot zijn staart. De lever zorgt ervoor dat het bloed wordt gezuiverd en het helpt bij de vertering. De milt zorgt voor het imuumsysteem van de hond op pijl blijft. Het bestrijdt infecties die het lichaam binnendringen. Een hond kan zonder zijn mild leven.
De longen en luchtpijp zorgen voor zuurstofopname in het bloed.
Wil je meer weten over de gezondheid van een Duitse herder? Lees dan hier verder >>